bu ülkede rehabilitasyonların işe yarar bir eğitim verdiğine inanmayan bir bürokratik yapı var.
zaten biz bu eğitimi istemiyoruz,gelişmiş ülkelerin gözünde istiyormuş gibi bir izlenim oluşturalım istiyoruz,bu da bize yeter diyen bir anlayış var.
yıllardan beri bu rehabilitasyonlara olmayacak şeyler konusunda direttik.hala vazgeçmediler diyen bir güruh var.
biz örgün eğitimde hafta 35-40 ders alan normal zekadaki çocuklara yıllardan beri adam akıllı bir eğitim verip,bir türlü istediğimizi alamadık,engelli bir çocukta ne olabilir ki diye düşünen birileri var.(ki bu ayda 8 seansla bizim çocukları uçurmamızı bekliyorlar)
bedensel engelli bir bireye özel hastanede yıllardan bu yana bizim ücretimizin üç katını veriyorlar.bunu normal sayıyorlar.
şu an da ki aldığımız ücret yıllar öncesine göre kıyaslanırsa dörtte biri ancak vardır.hala da çok diyen birileri var.
daha önce altı ders karşılığında bu ücret alınıyorken sekiz derse çıkardılar.bu iki dersin ücretini ödeyeceğiz diye söz verdiler.sözlerini tutmayan birileri var.(Ankara Kocatepe Cami toplantı salonu)
sürekli ölümü gösterip sıtmaya razı ettiler.artık sıtma da bizi öldürmeye başladı.
sözün özü her şey,her geçen gün daha da kötüye gitti.
kamera sistemine karşı değiliz,ama bu ücretlerle bu iş yapılmaz,yapılamaz.Allah büyük şehirlerde bu işi yapanlara yardım etsin.onların giderlerini düşündüğüm zaman aklım almıyor.
benim fikrim olmuyorsa,topyekün kapatalım gitsin.
yazık günah bu kadar çocuklara,bu sektörden ekmeğini kazanan insanlara yazık.
el insaf be.
