Arkadaşlar merhaba, son (3 yıldır) fiilen 4 aydır kurumumu kapatmaya çalışıyorum, sanırım bugün başardım
Açabilmek için neler yaşadığımı 10 sayfa yazıya sığdırabilirim ama kapatabilmek için yaşadıklarım 100 sayfaya sığmaz.. İnanılmaz derecede yordu beni.
Bir dilekçe verip binayı boşaltmakla olmuyor, sağda solda tanıdığım var diyenlerle de olmuyor, kapatmaya gelen denetleyicilerle de olmuyor.. inanılmaz derecede zor ve yorucu bir süreç..Açabilmek için yaşadıklarınızı 10 ile çarpın.
Kapattın ve ne oldu diyenlere;
-Zar, zor da olsa dönen bir çark vardı geçinip gidiyorduk bir şekilde ve evet parasız kaldım, borçlarımla yüzleştim ama daha fazla borçlanmaktan (geçte olsa) kurtuldum.
-uyumaya başladım artık normal insanlar gibi ve “renkli rüyalar” görebiliyorum mesela.
- Genç sayılabilecek yaşta tansiyon hastası olmuştum, çok şükür geçti gitti.
-Ailemle ertelediğim her şeyi yaşayabilecek zamana kavuştum.
-Gelecek kaygılarım sadece bana indirgendi, hayatımın kontrolü ve nasıl yaşayacağım benim elimde artık..
-ömrümcek ağı bağlamış mangalımı yakabilme fırsatı buldum mesela
-3 yıl önce aldığım ve hiç açamadığım Ps4 ile armut koltuğuma oturup 2 adet oyun bitirdim.
-Aracımın bagajına tüm kamp malzemelerimi doldurup istediğim yere çadır kurabilir hale geldim.
-Minibüsün tüm koltuklarını söküp karavana çevirdim.
-İstediğim zaman balık tutmaya gidebiliyorum mesela.
-Yıllarca ertelediğim ve unuttuğum hayatı yaşamaya başlamış olabilirim..
Çok şükür ki zor da olsa bir şekilde kurtuldum, darısı kurtulmak isteyenlerin başına..