Bizim kurumların en büyük düşmanı yine bizim kurumlar. Bundan 30 sene önce bu kurum açıldığında servis yoktu , istanbulun bütün ilçelerinden hatta çevre illerden hastalar kendi imkanları ile gelir giderdi. Zaman geçtikçe diğer kurumlar açıldı ve rekabet başladı. İlk önce sadece bedensel engelli yada ağır zihinsel engelli hastalar servisle alınırken , her köşe başına kurum açılınca rekabette olunan kurumların çocuklarını transfer etmek için , kurumun arka sokağından çocuk alınmaya başlandı servisle. 10 km ötedeki ilçelerden toplanan çocuklarda cabası. Bunun çözümü basit , ortak karar alınır , servis hizmeti kaldırılır. Ama diğer kurumların çocuğunu çalmaya çalışan şark kurnazları oldukça 3-5 güne aynı tas aynı hamam , başa döner aynı muhabbet ederiz. Bu sektörün her probleminde hikaye bu aslında, ücret konusunda da öğretmen sıkıntısı çeken, komşu kurumun öğretmenini 300-500 fazla verip transfer ede ede ücretleri yükselttiler , yeni kurum açıp çocuk toplamaya çalışanlar , halkla ilişkiler diye bir departman icat etti ki bizde hala yok öyle bir eleman

öğrenciyi hastaneye taşı , öğrenciyi ram a taşı , bunlar hep ekstra maliyetler. Biz bir araya gelemedikçe , yok olmaya mahkümuz.