BAŞLIK: İş Alanı

Sayın obey yazılarınızı okuyoruz.
Bazen bence çok asabi yazıyorsunuz.
Bunun yanında bizlerde sizi seviyoruz.
Sonuçta akıl akıldan üstündür. Öğretmenin de yaşı yoktur.

Özel eğitimci herşeyi bilemez. Bilmeside mükün değil. Bilmesinede gerek yok. Bu misyonu artık reddediyorum. Çünkü beni asıl yoran bu durum. Mesela ben çiğneme ve yutma problemi yaşayan bir çocukla bu problemine yönelik çalışmayı bilmiyorum. Çalışınca olmuyor, bilmiyorum çünkü, bilmiyorum demenin konforu huzur veriyor artık.
Çok iyi bildiğim uyguladığım şeylerde üstüme yok. Biliyorum demenin konforuda ayrı tabi.
Mesela bizim yeni mezunlar bebek nasıl tutulur bilmiyorlar.
0-6 yasta anneden ayrılmanın yatattığı kaygıyı bilmiyorlar.

scayking yazan:
Bir de bilmediklerini bilmiyorlar.. (ki o memleket sorunu zaten)

Klasik olacak ama öğrendikçe ne kadar az şey bildiğini fark ediyor insan ve en ufak dalgada gemiyi terk eden çok bildiğini zannedenlerdense elini taşın altına koyanları tercih ediyor.

scayking yazan:
Şu kısmı açabilir misiniz? Çok farklı yönlere çekilebilir. Yanlış cevap vermek istemiyorum.

Çiğneme davranışı konusu çok yanlış bir örnek olmuş. Ülkemizde bu konuyla ilgili iyi diyebileceğimiz tek bir araştırma var o da çeviri niteliğinde.

0-6 yaş döneminden bahsetmişsiniz. Siz bunu tecrübeyle yoğurup uygulamadaki ilk safhada göz önünde bulundurursunuz. Yeni nesil biraz ezberci. Emin olun biliyorlardır fakat bildiklerinin farkında değiller. Yoksa Erikson'un psikososyal gelişim kuramını bilmeyen mi var artık ?

Bu arada yanlış anlaşılmasın. Teorik bilgiyi mümkün olduğunca kapsamlı tutmaya çalışırım. Ama asla çok iyi bir öğretmen olduğumu iddia etmem, edemem. Birkaç kişi ''ALAYLI'' mantığıyla mekteplilere kendilerince laf söylemiş ama şunu unutmayın. Sizin sadece sahada öğrendikleriniz genellemeden öteye gidemez. Spektrum aralıklarını bilmeden, araştırmadan her çocuğa otizmli diyerek mahalledeki bakkal Mahmut abiden farkınız olmaz.

Sayın Obey,
Özel eğitime gereksinim duyan çocuklar gelişirken- büyürken sadece eğitime ihtiyaç duymuyorlar. Normal çocuklardan farklı olarak özellikle gelişim çağlarında tıbbi rehabilitasyona da ihtiyaç duyuyorlar.
Biz rehabilitasyoncu değiliz eğitimciyiz, bizim görevimiz davranış değiştirmek. Rehabilitasyoncuların görevi ise düzeltmek, iyileştirmek.
Burada önemli olan herkesin kendi sınırını iyi bilmesidir.
Ama malesef ülkemde bu hususta çok büyük sorunlar var.
Özel eğitimciler ilk 1980 lerde alana dağilmaya başladıklarında alanda çocuk gelişimciler vardı ve özel eğitim hizmetini çok bayılmasalarda onlar yürutüyordu. Fizyoterapist, dil kon.terapisti, ergoterapist yoktu. Bu durum 90 ların ortasına kadar böyleydiki halen dil konuşmacı ve ergoterapist yok gibi birşey. Anlayacağınız 90 lı yıllarda herşey bizlerden soruluyordu ve ister istemez her soruyada bir cevabımız oluyordu olmakta zorundaydı çünkü aileler için başka çalacak kapı cözüm isteyecek kisi yoktu çünkü bize özel eğitimci deniyordu. Dolayısıyla bizi yetiştirenler siz özel eğitimcisiniz herşeyin en iyisini siz yaparsınız diye bu yuzden biraz (çok değil)egosu yüksek yetiştirdiler. Bakin çocuk gelişimciler bizi hiç bir zaman reddetmedi. Benim ilk çalıştığım kurumun patronu çocuk gelişimcidir sağ ve sol kolu o zamanlar özel eğitimciydi simdide öyle diye biliyorum. Özel eğitimcilere çok değer verirdi.
Aradan yıllar geçti alana yeni meslek gruplari dahil oldu.
Ben kalem tutmakta zorlanan bir çocuğa ergiterapistimin hiç bilmediğim yollarla kalemi kısa surede tutturduğunu gördüm, kalemle çizgiler çizince çocuk, benden bu kadar dedi ergoterapist. Bu aileninde çok hoşuna gitti (Collobrative teaching) sonra çocuğu ozel egitimci devraldı.
Bakın okulda egitim işi ozel eğitici ve çocuk gelisimciye aittir yanlış anlaşılmasın ama biz tikandıgımızda onlar çozüm olabiliyorlar
Bana gelince meslekte 21. yılım, uygulamalı davranış analizine bağlı ve sadık çalışıyorum. Davranış problemleri en belirgin ilgi alanım. İyi olduğumu söylüyorlar Son zamanlarda dijital ortamda BEP ile ilgili çalışıyorum. Kurum sahibi olunca körerdim bu bi gerçek.

Sayın Obey yazmayayım dedim dayanamdım. Bir ozel eğitimci olarak ozel eğitimcilerden çektiğimi kimseden çekmedim. Neden diye sormayın çok doluyum.

yıllar önce levent kırca'nın memurus belgeseli skeci vardı, youtube'da bulabilirsiniz. tartışmalarınız tam da memurus belgeseli kıvamında, bir ara geriliyorsunuz, sonra gevşiyorsunuz, sataşıyorsunuz, barışıyorsunuz, halaya kalkıyorsunuz, foruma "her şeye karşı" modunda girenleri de bir süre sonra kendinize benzetiyorsunuz, sonra başka rakipler yaratıyorsunuz, bir süre sonra o da ortama uyum sağlıyor, benzeşiyor, sonra bir başkası falan filan, tanrı da sizi güldürsün!